Hyperlokaal, hyperglobaal
Big in Japan: KitKat-cultuur. Velen zijn ervan overtuigd dat KitKat een oer-Japans product is, zo goed speelt de marketing van Nestlé (je weet wel, het grootste levensmiddelenbedrijf ter wereld) in op het gevoel van regionale identiteit en culturele tradities. Met wasabi-smaak uit Shizuoka, de peperdure meloen uit Hokkaido of kersenbloesem-smaak in het voorjaar raken de 'geregionaliseerde' KitKats de juiste snaar. Sommige van de meer dan 400 smaken zijn maar korte tijd of op één plek te vinden, wat de de zoektocht naar unieke smaken net zo uitdagend maakt als het vinden van Willy Wonka’s gouden wikkels. Vertaald naar Nederland zou het zijn alsof er KitKats met Friese-duumkes- of Bossche-bollen-smaak in het schap zouden liggen. Die regionale stempel op een product kan voor boeren een manier zijn om een betere boterham te verdienen. Misschien moeten we zelf de 'traditie' van onze producten uitvinden, zoals Nestlé doet met KitKat. (Een ander verhaal dat laat zien dat je als multinational met een sterke visie een heel eind kunt komen (en ook heel hard kunt vallen), is het verhaal Unilever-CEO Paul Polman, opgetekend in Het grote gevecht. We mogen weer eens een boek weggeven! Mail (vóór 9 februari) en win.)
|
|
Als zelfs de bank de keten korter wil
Waarom zouden we eigenlijk nog naar de supermarkt gaan? Dat vroeg journalist Flip van Doorn zich af toen hij de boerenprotesten een tijdje had gevolgd. Er knaagde iets: "We wonen midden in Friesland, zijn omringd door boerenbedrijven die vrijwel alles produceren wat ons maagje begeert, en toch zoeken we onze toevlucht bij de grootgrutters. Geld is niet eens onze belangrijkste overweging. We kiezen in de eerste plaats voor gemak." Herkenbaar? Steeds meer consumenten - en dat zijn we uiteindelijk allemaal - zoeken naar wegen om hun boodschappen direct bij de boer af te nemen, zonder teveel gedoe met afhaalpunten en/of onoverzichtelijke websites en/of onhandige lidmaatschappen waar je nooit meer vanaf komt. Maar je kan die zoektocht ook leuk maken voor jezelf, zoals deze instagrammer bijvoorbeeld doet. Voor wie niet zelf op ontdekkingstocht wil, maakte Samuel Levie dit handige lijstje. (En als zelfs de Rabobank, bij monde van Barbara Baarsma, een lans breekt voor meer eten uit de korte keten, dan begin je toch te vermoeden dat het écht deze kant op gaat.)
|
|
|
Foto: Jaap van den Biesen voor Flevo Campus
|
|
Al wat oppopt
Hanneke organiseert wekelijks een eat & meet in haar nieuwbouwappartement in de Kolenkitbuurt, 'de slechtste wijk van Nederland', Amsterdam. Als witte nieuwkomer in deze overwegend zwarte wijk doet ze haar best: ze serveert nadrukkelijk glutenvrije, vegetarische én halal gerechten, 'maar tot nu toe hebben we geen islamitische gasten gehad'. Het is een ietwat ongemakkelijke scène uit Terug naar de Akbarstraat, de docuserie waarin Felix Rottenberg twintig jaar na zijn vorige documentaire terugkeert naar de Amsterdamse buurt waar de multi-etnische samenleving totaal mislukt/geslaagd is (doorhalen wat je niet van toepassing vindt als je de docu hebt gezien). Wat in de slechtste wijk van Nederland vooralsnog niet lukt, is in Amerika echter groter dan ooit: hobbychefs die thuis of op een laagdrempelige locatie een pop-updiner serveren voor vrienden en bekenden uit de buurt. De pop-ups die The New York Times hier portretteert, hebben een kracht die de eetclub van Hanneke mist: ze vertellen het verhaal van de eigen (eet)cultuur van de chef, die zijn of haar geschiedenis verwerkt in het menu. Bijvoorbeeld het verhaal van slavernij in het zuiden van Amerika - gekookt door een zwarte chef en geserveerd aan overwegend wit publiek. 'As personal testimonies carry more weight in art and public discourse, pop-ups offer cooks a way to say, through food: “This is my history. This is who I am.”'
|
|
Achting voor het platteland
We horen al jaren dat de toekomst urban is, dat we straks allemaal in steden wonen en dat we Nederland het beste kunnen beschouwen als één grote stadstaat. Maar hebben we de focus de afgelopen jaren misschien iets teveel op de stedelijke problemen gelegd? Terwijl 'wij stedelingen' ons opwonden over globalisering, corona-uitbraken en politieke onrust, hebben we het platteland veronachtzaamd. We hebben weggekeken, we hebben niet gezien hoezeer het buitengebied inmiddels ook veranderd is. Zegt wie? Rem Koolhaas - die in het Guggenheim in New York een volledige expositie mocht inrichten over de toekomst van het platteland. Countryside, the Future gaat over alles wat buiten de stad gebeurt - en dat is nog altijd meer dan 95 procent van de oppervlakte van onze planeet (ja echt). Maar je hoeft niet naar New York om mee te praten over de toekomst van het platteland, ook in Nederland worden de discussies over landschapspijn en miezerland continu gevoerd. Het recent opgerichte Grond Verbond doet een nieuwe poging om de kloof te dichten: boeren en stedelingen uit (omgeving) Amsterdam beslissen samen hoe het geld uit een nieuw landschapsfonds besteed wordt. Op weg naar een gezond landschap helpen alle kleine beetjes.
|
|
En verder
Is Joris' droom uitgekomen: hij heeft samen met Hidde Boersma nu zijn eigen Food Forward podcast, waarin hij 'tovenaars' en 'profeten' in de voedseldiscussie bij elkaar brengt. Zo gaan bijvoorbeeld Ernst van den Ende (WUR) en Miriam van Bree (Bionext) in gesprek over gentech, en Zayaan Khan en Patience Koku over de toekomst van landbouw in Afrika. Hier (of in je favo podcast app) luister je alle afleveringen! || Gaat de derde editie van de Flevo Campus Think Tank bijna van start. Twintig jonge professionals staan te trappelen om zich te verdiepen in circulaire oplossingen voor voedsel in de stad, te beginnen in Almere. Je volgt hun avonturen straks op instagram. || Kun je je nog aanmelden voor de Floriade Dialogues Summit op donderdag 26 maart, waar o.a. Ryan 'Patagonia' Gellert, Asma 'Chef's Table' Khan en Marianne Thieme het podium beklimmen. || Vinden we het belangrijk om de verhalen in deze Food Hub Letter elke maand te vertellen. Vind jij dat ook? Stuur 'm dan eens door naar één goede vriend(in) die ook van goeie verhalen houdt. Als iedereen dat doet, verspreiden we de boodschap onder dubbel zoveel lezers. Dankjewel. 💌
|
|
|
|
|
