Een bijzondere nieuwsbrief al weer de laatste van 2022. Boordevol herinneringen, wensen en kansen tot warme ontmoetingen rond kerstmis en in het nieuwe jaar.
FIJNE FEESTDAGENEN
EEN MOOI EN GEZOND 2023
Ook in 2023 zijn we er weer
Samen voor de klussen
Samen voor de boodschappen
Samen voor het vervoer
Samen voor de ontmoeting
Samen voor Elkaar
We wensen iedereen een heel gezond en gelukkig nieuw jaar.
LEDEN VERTELLEN OVER HUN
HERINNERINGEN AAN KERSTMIS
Aan enkele van onze actieve leden stelden we de vraag: “Hoe vierde je vroeger eigenlijk kerstmis? Waar denk je dan aan? De reacties getuigen van veel mooie en bijzondere herinneringen vol van tradities.
Wij wensen je alvast mooie dagen en veel leesplezier!
In mijn herinnering als klein kind van een jaar of 10 wilde ik heel graag voor het eerst naar de nachtmis. Om 3 uur ’s nachts liepen we naar de kerk. De mis duurde erg lang want het waren drie missen achter elkaar. We kwamen ’s morgens om 7 uur thuis toen begon de kerst voor mij en mocht ik de kaarsjes in de boom aansteken ( spannend). Ons moeke zei: wees maar blij met kerst want we vieren het met elkaar en het is maar twee dagen per jaar. Dan begonnen we aan het kerstontbijt en dan was het echt kerst voor mij!
Als mijn kerstgedachte naar vroeger gaan, denk ik aan mijn moeder hoe ze druk in de weer was met brood bakken. Dat deed ze altijd met kerstmis. Het mooie daarvan is dat haar kleinkinderen deze mooie traditie voortzetten.
Ik ben een nakomeling in een gezin met grote broers. Zij hadden een heel andere dagindeling dan ik en besteedden hun tijd aan heel andere activiteiten dan hun kleine zusje. Met kerstmis werd ik midden in de nacht wakker gemaakt voor de nachtmis die om vier uur begon. Na de nachtmis ( drie missen na elkaar) gingen we thuis lekker eten en daarna zongen we met zijn allen gezellig kerstliedjes rond de kachel. Net zolang tot iedereen een beetje in slaap sukkelde. Dat gevoel van samen met iedereen om me heen van wie ik hield en dan in slaap vallen is een dierbare kerst herinnering.
Mijn kerstgevoel aan vroeger was met zijn allen rond de kachel en bij de kerststal liedjes te zingen. Dat gaf zo’n warm gevoel dat vergeet ik eigenlijk nooit!
Ik denk aan onze buurman die elk jaar een kalkoen ging slachten en daarna het afval in een doos deed en er een mooie verpakking omheen deed met een kaartje: Prettige kerstdagen. Die doos zette hij dan aan de straat. Hij ging dan voor het keukenraam staan om te kijken wie het meenam. Mijn moeder is er ook een keer ingetrapt. We hebben er pas nog met zijn zoon over gesproken en er hartelijk om gelachen.
De mooiste tijd van het jaar, is tijd met elkaar!
Als ik naar school liep kwam ik ieder dag door de Marktstraat in Ravenstein. Piet de Luij had een soort van etalage het was niet meer dan een raam waarachter een mixer een radio en broodtrommel of zoiets. Maar rond kerst lag er een blauwe doos met Philips erop. De doos was open daarin zaten 12 gekleurde kerstlampjes in de vorm van een dennenappel. Soms waren ze aan en bleef ik kijken, ze waren zo mooi. Op zaterdagochtend gingen we nog naar school, ons pap haalde mij na werk op. We moesten wat boodschappen doen zei hij. Meestal gingen we naar Theo den Ouden sigaretten halen of naar van Frans van Haeren de slager. Tot mijn verbazing gingen we nou naar Piet de Luij en ons pap wees naar de blauwe doos in de etalage die er door Piet in zijn beige stofjas uitgehaald werd. Piet demonstreerde dat de lampjes werkten, stopte er ook nog een reserve lampje bij en draaide de doos in een bruin papier. Voor op de stang van de fiets hield ik de doos zo goed vast dat ik mijn vingers niet meer voelde. De doos ging met ons mee! Wel 50 jaar werden de hoekjes van de doos met plakband gerepareerd en veel reservelampjes volgden tot ze nergens op de wereld meer te koop waren. Magisch waren ze! En dat vonden de kleinkinderen ook.
Kerst begon voor mij op kerstavond. Voor mijn gevoel midden in de nacht met mijn ouders door de kou naar de kerk. Een mis met drie heren die erg lang duurde. Mijn moeder ging voor het eind van de dienst naar huis om de tafel in orde te maken. Als we later allemaal weer thuis kwamen was dekamer lekker warm, lag Jezus in het kribbeke, klonken er kerstliedjes en aten we verse worst met brood en jus. Heerlijk!
Als ik terugdenk aan kerst in mijn jeugd dan denk ik vooral aan de nachtmis. We gingen als katholiek gezin ieder jaar naar de nachtmis. Zo laat opblijven was heel bijzonder. Als we dan midden in de nacht thuiskwamen stond de tafel gedekt met een lekkere broodmaaltijd inclusief de Brabantse worstenbroodjes. Kaarsjes aan en met het hele gezin, dat uit zeven personen bestond, in het holst van de nacht aan tafel. Een heel dierbare herinnering.
Als ik denk aan de kerstdagen van mijn jeugd dan krijg ik weer een warm gevoel van samenzijn en gezelligheid. Volgens mij hadden mijn ouders geen kerststress. Het gebeurde zoals alle andere jaren. Op kerstavond werd er in de “goei “kamer ( deze kamer werd alleen op feestdagen en bij hoog bezoek gebruikt) de kachel aan gemaakt. Als de kachel goed brandde verdwenen de ijsbloemen op de ramen. Als het tijd was voor de nachtmis ( die was om 6 uur ’s ochtends) ging de hele familie te voet naar de kerk. Wij woonden 2 kilometer van de kerk. Ik weet nog goed dat het vroeger altijd kraakhelder was en dat het vroor. Al wandelend naar de kerk kwamen er steeds meer mensen uit onze straat bij om mee te lopen naar de nachtmis. Tijdens de nachtmis ( een mis met drie heren) zaten wij als jongens gescheiden van de meisjes. In mijn geheugen duurde de kerstdienst heel lang. Maar als het eindelijk afgelopen was wensten we elkaar zalige en gezellige kerstdagen. We liepen weer als groep naar huis. Daar was de tafel gedekt met iets lekkers dat normaal niet gekocht werd. Na het eten met zijn allen rond de kachel kerstliedjes zingen bij de kerstboom en de kerststal. Later op de dag het kerstdiner met eigen gemaakte kippensoep, koude schotel en stoofvlees met groenten. ’s Avonds was er voor mijn vader een borreltje jenever en voor mijn moeder een glaasje wijn cognac. Ik heb deze kerstdagen zo terugkijkend als heel bijzonder ervaren. Ik zou weleens willen weten hoe de jeugd dat in deze tijd ervaart.
Met Kerst werd bij ons zorgvuldig de kerstnachtmis uitgezocht. Waar gaan we dit jaar heen? Wat kunnen we daar verwachten? Is het ook aantrekkelijk voor jongeren? Bij thuiskomst was de tafel al gedekt en werd er soep en worstenbroodjes geserveerd. Op eerste kerstdag heeft mijn moeder een keer haas geserveerd. Niemand heeft gegeten want we vonden het allemaal zielig.
Gedicht Na de adventtijd was het Kerst een feest van saamhorigheid De kerstboom werd (niet drie weken voor Kerst) maar een dag ervoor opgetuigd met vlijt.
Met mooie kerstfiguren, engelenhaar en spuitsneeuw en de stal. Dat was het belangrijkste van al.
Om Vijf uur naar de nachtmis toe gegaan in de ochtend met zijn allen. Drie Heilige Missen achter elkaar met drie Heren, het zal ze nu niet meer bevallen.
In november was er een varken geslacht en veel lekkere gerechten van gemaakt.
Verse worst, zult en kaantjes en alles ingemaakt.
Maar kwamen we uit de Kerstmis was de tafel gedekt met veel van deze lekkernijen,
we bidden samen en genoten van deze spijzen.
Met Kerst was iedereen thuis, twee dagen met zijn allen spelletjes doen en kerstliedjes zingen bij het kindjes Jezus in de stal. De tweede Kerstdag weer naar de kerk met zijn al
De kerststal bleef staan tot het feest van Drie Koningen was geweest, we konden weer terugkijken op een heel fijn Kerstfeest.
De warmte van die dagen waren zo bijzonder en fijn, van mij mocht het veel vaker Kerstmis zijn.
Mijn gedachte aan de kerst van vroeger was samen zingen en een familiegevoel door samen te zijn en te denken aan anderen die het een stuk slechter hadden dan wij.
Mijn moeder besteedde altijd veel tijd aan het zetten van de kerststal. De beeldjes zaten in een doos een voor een omwikkeld met kranten. Soms waren ze een beetje beschadigd en tipte ze met waterverf uit een blikken doosje de beeldjes hier en daar wat bij. Daar zie je niks van zei ze dan. Het grottenpapier werd ieder jaar weer opnieuw opgerold en hergebruikt. Mos bewaarde ze in een plastiek boterhammenzakje. De stal was door opa gemaakt van een jutezak die hij in cement gedompeld had. Stokjes hielden de vorm erin tot de zak opgedroogd was. Pas op 6 januari werden de drie koningen en de kameel erbij gezet. Dan ging alles weer voor een jaar naar zolder en leek het heel leeg in de kamer.
Al dagen lang was het een gedoe om de kerstboom te zetten bij ons thuis. Ballen en slingers er in hangen was het werk van ons pa en wij acht kinderen mochten regelmatig ook een balletje in de boom hangen. En dan kwam het moment van de kaarsjes, niks elektrische lampjes nee gewoon kaarsjes. Vol ontzag keken we toe hoe ons pa ieder knijpertje zorgvuldig vast klemde in de boom. Goed kijken of er geen takjes boven hingen want dat was te gevaarlijk. Een grote emmer zand erbij voor het geval dat. Ons pa was namelijk een bevlogen brandweerman. En dan het moment van het aansteken van de kaarsjes, dat gebeurde ook weer heel zorgvuldig. Wij allemaal schoongewassen op een rij wachtend op dat moment. Dan ging de lamp uit en stonden wij in het licht van de kaarsjes, het licht van kerst. Samen zongen we een liedje en soms nog een. Dat gevoel dat we daar samen stonden was zo overweldigend. De warmte de liefde voor elkaar het gevoel van samenzijn. Ik denk dat ik dat in mijn verdere leven nooit meer op deze manier gevoeld heb. Wat een geweldige tijd. Alles veranderde er kwamen elektrische lampjes en het zingen voor de kerstboom ging langzaam verloren, de lichtjes zijn voortaan de hele dag aan. Maar gelukkig blijven de herinneringen.
Voor iedereen fijne kerstdagen en een gezond en gelukkig 2023 ONTMOETEN IN DEN ACHTERHOF
Een arm om iemand heen omdat we weten dat het even minder gaat. Een bemoedigend woordje voor wie tegenslag te verwerken heeft. Een gezamenlijk kaartje om iemand een hart onder de riem te steken. Samen een herinnering ophalen. Een felicitatie omdat er iets te vieren valt. Een lach op het gezicht omdat het zo gezellig is. Interesse tonen in een dorpsgenoot. De buurman die een luisterend oor biedt. Even eruit. Een dienst aanbieden of er om durven te vragen. Samen Sinterklaas kwis spelen. Maar vooral heel veel koffie drinken en heel veel buurten. We hopen dit nog een hele tijd samen met jullie te kunnen organiseren. En vergeet niet iedereen is welkom! Ook al ben je geen lid.
Gelukkig kerstfeest en tot 4 januari in d’n Achterhof Annie, Cisca, Gerda, Josephine, Ton, Ria, Nellie en Bernadien
OVER HUN
In mijn herinnering als klein kind van een jaar of 10 wilde ik heel graag voor het eerst naar de nachtmis. Om 3 uur ’s nachts liepen we naar de kerk. De mis duurde erg lang want het waren drie missen achter elkaar. We kwamen ’s morgens om 7 uur thuis toen begon de kerst voor mij en mocht ik de kaarsjes in de boom aansteken ( spannend). Ons moeke zei: wees maar blij met kerst want we vieren het met elkaar en het is maar twee dagen per jaar. Dan begonnen we aan het kerstontbijt en dan was het echt kerst voor mij!
